اثربخشی توانبخشی روانی مبتنی برآموزش مهارتهای مثبت اندیشی برخودمراقبتی، شادکامی وخودکارآمدی در سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر توانبخشی روانی مبتنی برآموزش مهارتهای مثبت اندیشی بر بهبود خودمراقبتی، شادکامی وخودکارآمدی در سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو بود روش پژوهش حاضر آزمایشی به روش پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه های خودکارآمدی، شادکامی، خودمراقبتی است. بدین منظور 30 سالمند مبتلا به دیابت نوع دو که بیماری دیگری نداشته و بالای 60 سال و باسواد و ساکن شهر تهران بودند به عنوان نمونه پژوهش به صورت تصادفی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل(15 نفر) قرار گرفتند توانبخشی روانی مبتنی برآموزش مهارتهای مثبت اندیشی به مدت 8 جلسه برای گروه آزمایش برگزار گردید ولی گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل در خودمراقبتی، شادکامی و خودکارآمدی تفاوت معنی داری وجود دارد بنابراین براساس یافته ها توانبخشی روانی مبتنی بر آموزش مهارت های مثبت اندیشی منجر به بهبود خودمراقبتی، شادکامی و خودکارآمدی در سالمندان گروه آزمایش گردید.